TY  - JOUR
ID  - 394
TI  - تاریخ تشیع در نیشابور (از آغاز تا پایان قرن چهارم هجرى) (1)
JO  - مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره)
JA  - 5
LA  - fa
SN  - 2423-4028
AU  - Mohammad, Dashti
AD  - استادیار - گروه تاریخ جامعه المصطفی العالمیه
Y1  - 2005
PY  - 2005
VL  - 1
IS  - 4
SP  - 75EP  - 102DO  - 
AB  - امپراتورى پهناور ایران ساسانى توسط مسلمانان و عمدتاً در زمان خلیفه دوم، عمر بن خطاب (13 23هـ) فتح شد. مناطق باقیمانده نیز در زمان خلفاى پس از او به تصرف مسلمانان درآمد و دامنه فتوحات آنان از حدود ایران فراتر رفت. تنها ساکنان مناطق حوضه جنوبى خزر، یعنى طبرستان و گیلان، توانستند با استفاده از موقعیت طبیعى این نواحى استقلال خود را کم و بیش تا اواسط قرن دوم هجرى و اوایل عصر عباسى حفظ کنند. از آن رو که مذهب غالب و حاکم در زمان فتوحات مذهب اهل سنت بود، طبعاً مردم سرزمین هاى فتح شده در وهله اول با مذهب تسنن آشنا مى شدند و به مرور آن را مى پذیرفتند. گرچه معدود افرادى از مسلمانان که در فتوحات شرکت داشتند از جمله بنى هاشم و بعضى قبایل یمنى و برخى از انصار با مکتب اهل بیت(علیهم السلام) (تشیع) آشنا و بعضاً به آن معتقد و پایبند بودند، ولى به دلیل در اقلیت قرار داشتن این افراد و نیز مخالفت حکومت با رشد و گسترش مکتب اهل بیت(علیهم السلام)، به طور طبیعى چهره کلى فرهنگ سرزمین هاى فتح شده فرهنگ تسنن بود.

در این میان شهر تاریخى نیشابور از ویژگى خاصى برخوردار بود; شهرى که طى چندین قرن یکى از مهم ترین حوزه هاى درسى اهل سنت به شمار مى آمد و مجموعه اى از بزرگ ترین فقها و محدثان اهل تسنن را در خود جاى داده بود. اما این شهر طى روندى طولانى، به یکى از مراکز تشیع تبدیل گردید و مکتب اهل سنت جاى خود را به مکتب اهل بیت(علیهم السلام) داد.

این نوشتار به بررسى عوامل نفوذ و گسترش تشیع از ورود اسلام تا پایان قرن چهارم هجرى در شهر نیشابور مى پردازد که اینک بخش نخست آن تقدیم مى گردد.
UR  - https://tarikh.nashriyat.ir/node/394
L1  - ER  -