TY  - JOUR
ID  - 746
TI  - کاربست همگرایی شیعیان امامی با سلجوقیان
JO  - مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره)
JA  - 5
LA  - fa
SN  - 2423-4028
AU  - Hosein, Moradi Nasab 
AD  - استادیار - گروه تاریخ پژوهشگاه حوزه و دانشگاه
AU  - Mohammad Amin, Izanloo
AD  - کارشناس ارشد - تاریخ و فرهنگ تمدن دانشگاه تهران
Y1  - 2016
PY  - 2016
VL  - 13
IS  - 1
SP  - 101EP  - 120همگرایی ,سلجوقیان ,شیعیان امامی ,DO  - 
AB  - با سقوط دولت آل‌بويه (حك 334-447ق) و با به قدرت رسيدن سلجوقيان (حك429-590ق)، خليفه‌ی بغداد، طغرل سلجوقي (م455ق) خطبه خواند. با آغاز حكومت طغرل، و رويش سياسي او و كينه‌هاي پنهان از دوران حاكميت آل‌بويه نزد اهل‌سنت، رقابت و تعصب مذهبي برخي از شخصيت‌هاي آن عصر، زمينه‌ی درگيري ميان هريك از مذاهب اسلامي، به‌ويژه شيعيان و اهل‌سنت را فراهم ساخت. شدت منازعات مذهبي به حدي بود كه از آن دوران به «عصر مذهبي و جدلي» تعبير شده است. اما در عين حال، بر مبناي «الناس علي دين ملوكهم» برخي تعامل‌ها و همگرايي‌ها ميان شيعيان امامي و حاكميت اهل‌سنت وجود داشت. اختلاف‌هاي داخلي سلجوقيان و نياز آنها به نيروهاي متخصص براي حفظ قدرت و همچنين تحت فشار بودن شيعيان امامي، موجب شد تا عالمان شيعي امامي در پرتو سياست تساهل و تسامح حكومت، نقش اساسي را در حفظ و گسترش مذهب تشيع ايفا كنند و فشار مخالفان را بر شيعيان امامي كاهش دهند. اين مقاله، نوع، اهداف و انگيزه‌ی همگرايي شيعيان امامي با حاكميت سلجوقي را بررسي كرده و كاربست همگرايي ميان آنان را تبيين نموده است.
UR  - https://tarikh.nashriyat.ir/node/746
L1  - https://tarikh.nashriyat.ir/sites/tarikh.nashriyat.ir/files/article-files/5_12.pdf
ER  -