@article {
author = {salari, Safoura},
title = {بررسی و نقد گزارش‌های بَدء‌الوحی با تأکید بر نقش حضرت خدیجه علیه السلام},
journal = {تاریخ اسلام درآینه پژوهش 46، بهار و تابستان 1398},
volume = {16},
number = {1},
pages = {41-66},
year  = {2019},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2423-4028},
eissn = {2980-8375},
doi = {},
abstract = {The beginning of revelation is one of the important phenomena related to the revelation, in which two points are considered, how the Prophet Mohammad (S) confronted the angel of revelation? and how Hazrat Khadija (AS) acknowledged his Prophethood? Given the textual and fundamental contradictions of historical reports with the holy Qur’an, this paper seeks to study the reports related to the beginning of revelation with an emphasis on the role of Hazrat Khadija (AS) through a descriptive-analytical method. One of the narrations in this regard is a narration that is available in the Commentary attributed to Imam Hasan Askari (AS), which has excellent themes in terms of content and is in accordance with Shiite principles. There are two categories of reports from the Companions and the Followers (tabi'un) of the Prophet Mohammad (S), in which only the reports of Jabir ibn Abdullah is valid in terms of document and implication, while the rest are weak in terms of document and implication and contradict the Qur’anic and narrative principles. It was also clarified that two factors have highlighted the role of Hazrat Khadija (AS) in this process, her position and Al-Zubayr, who was her cousin, and it led them to abuse power in the history of Islam.},
keywords = {Mab’ath of the Prophet Mohammad (S), the beginning of revelation, Hazrat Khadija (AS), the Followers (tabi’un), tahannuth., },
title_fa = {بررسی و نقد گزارش‌های بَدء‌الوحی با تأکید بر نقش حضرت خدیجه علیه السلام},
abstract_fa ={بدء الوحی از پدیده های مهم مربوط به نزول وحی است که دو نکته در آن مورد توجه است: چگونگی مواجهۀ پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم با امین وحی و تأیید حضرت خدیجه علیه السلام دربارۀ پیامبری آن حضرت. در این باره شاهد تناقضاتی درون  متنی بین گزارش ها و تعارض آنها با مبانی قرآنی هستیم که کشف حقیقت، نیازمند نقد و بررسی سندی و دلالی روایات است. در این نوشتار، با روش توصیفی ـ تحلیلی، به اعتبار سنجی محتوایی و سندی این گزارش ها دربارۀ  چگونگی مواجهۀ پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم و چرایی اعطای نقش تأییدکنندگی به حضرت خدیجه علیه السلام پرداخته می شود.
در  این باره، روایتی در تفسیر منسوب به امام عسکری علیه السلام موجود است که به لحاظ سندی براساس دیدگاه مبنایی دربارۀ این تفسیر باید داوری شود؛ اما به لحاظ محتوایی، دارای مضامین عالی و منطبق با مبانی شیعی است. از صحابه و تابعین نیز دو دسته گزارش وجود دارد که تنها گزارش های جابربن عبدالله از نظر سندی و دلالی معتبرند و مابقی از نظر سندی ضعیف و از نظر دلالی متناقض با یکدیگر و متعارض با مبانی قرآنی و روایی اند. همچنین روشن شد که دو عامل موجب برجسته سازی نقش حضرت خدیجه علیه السلام در این جریان شده است: 1. جایگاه ایشان که مطالب هرچند ناصحیحِ دربارۀ ایشان را باورپذیرتر می کند؛ 2. آل زبیر، که عموزادگان آن حضرت بودند، با تکریم ایشان به ارتقای منزلت خویش در تاریخ اسلام می پرداختند.},
keywords_fa = {صحابه ,انگیزه های تحنّث ,تابعین ,حضرت خدیجه علیه السلام ,بدءالوحی ,بعثت پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم ,},
url = {https://tarikh.nashriyat.ir/node/798},
eprint = {https://tarikh.nashriyat.ir/sites/tarikh.nashriyat.ir/files/article-files/3_17.pdf}
}