@article {
author = {Montazeri Moghadam, Hamed},
title = {رهیافتی نو به تاریخ پیدایش تشیع اثناعشری: شکل‌گیریِ به‌هنگام},
journal = {تاریخ اسلام درآینه پژوهش 47، پاییز و زمستان 1398},
volume = {16},
number = {2},
pages = {83-102},
year  = {2019},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2423-4028},
eissn = {2980-8375},
doi = {},
abstract = {In the present article, in response to the question, “When did Twelver Shiism arose?” the “timely formation” approach was proposed. The findings are as follows, the word “Imamiyya” was synonymous with “Twelver”. Beyond this, the Shiites’ awareness of the idea of the “Twelve Imams” was closely related to the promotion of its narrations. These narrations have been promoted at the end of the time of presence and the period of Minor Occultation. Regardless of the narrators’ old and personal knowledge, based on the evidences, the majority of Shiites were among the Twelver Shi’a between the Minor Occultation and the beginning of the Major Occultation. This was a sign of the formation of this party. In the age of presence, it was only necessary to know the Imam of the time and the previous Imams, and in the age of Occultation, the idea of “twelve Imams” became necessary in contrast to the unlimited continuity of the Imams. Accordingly, the formation of Twelver Shi’ism arising from the necessities of belief as well as “taqiyyah” was quite timely, and so it did not happen suddenly and with a rapid change of circumstances},
keywords = {: Imamiyya, Twelver, Origin of Twelver Shiism, thought of “Twelve Imams”, timely formation, },
title_fa = {رهیافتی نو به تاریخ پیدایش تشیع اثناعشری: شکل‌گیریِ به‌هنگام},
abstract_fa ={در نوشتار حاضر، در پاسخ به این پرسش که «پیدایش تشیع اثناعشری در چه تاریخی و چگونه بود؟»، رهیافتِ «شکل گیریِ به هنگام» تبیین شد. در این نوشتار، روشْ تاریخی ـ کلامی، و هدفْ شناخت شکل گیری تشیع دوازده  امامی است و یافته ها عبارت است از:  واژۀ «امامیه» هم پایه با «اثناعشریه». ورای این عناوین، آگاهی شیعیان به اندیشۀ «دوازده امام» با ترویج روایات آن ارتباطی تنگاتنگ داشت. این روایات در اواخر عصر حضور و دوران غیبت صغرا ترویج شد. صرف نظر از آگاهی های دیرین و فردی راویان، بر پایه‌ی شواهد، اکثریت شیعیان در میانۀ غیبت صغرا و ابتدای غیبت کبرا دوازده امامی بودند، و این نشان از شکل گیری به هنگام مذهب داشت.    
در عصر حضور، فقط شناخت امام زمان و امامان پیشین لازم بود، و در عصر غیبت، اندیشۀ «دوازده امام» در تقابل با تداوم نامحدود امامان ضرورت یافت. براین اساس، شکل گیری تشیع اثناعشری برآمده از ضروریات اعتقادی و نیز «تقیه»، کاملاً به هنگام بود، نه ناگهانی و با دگرگونی سریع اوضاع.},
keywords_fa = {امامیه ,شکل‌گیریِ به‌هنگام ,اندیشۀ «دوازده امام» ,پیدایش تشیع اثناعشری ,اثناعشریه ,},
url = {https://tarikh.nashriyat.ir/node/807},
eprint = {https://tarikh.nashriyat.ir/sites/tarikh.nashriyat.ir/files/article-files/5_18.pdf}
}