@article {
author = {Pishvaei, Farideh and tayyeb hoseini, Seyed Mahmoud and Pishvaei, Mahdi},
title = {تحلیل پیوند تاریخ و تفسیر ادبی (فرهنگی) معاصر},
journal = {تاریخ اسلام درآینه پژوهش 49، پاییز و زمستان 1399},
volume = {17},
number = {2},
pages = {23-43},
year  = {2020},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2423-4028},
eissn = {2980-8375},
doi = {},
abstract = {Literary (cultural) interpretation of contemporary and modern approaches is an interpretation that was theorized by the modern Egyptian thinker Amin al-Khouli and continued and developed by students and later scholars of the Qur'an. In contemporary literary interpretation, the genealogy of Quranic contents and historical reports on the pre-Islamic era and the time of revelation is the main pillar and its results can be followed in two axes: "recognizing the history of the pre-Islamic era" and "more accurate interpretation of verses". This study tries to show the types of connection between the history and culture of the era of revelation and contemporary literary interpretation in the second axis by using an analytical-explanatory method and focusing on the works of the Qur'an. The works of linking history with literary interpretation are such as the result is that the historical semantics of the words of the Qur'an, correcting the interpretation of some verses, reinterpreting the stories of the Qur'an, and criticizing the use of incorrect historical reports in the interpretation that can be used as a model. At the same time, the monopoly of the meaning of the Qur'an in the historical context of revelation and influence, knowing the Qur'an from the culture of the time, and relying on weak historical reports, are among the deviations of literary interpretation in the use of history.},
keywords = {literary commentary, cultural commentary, prehistoric history, rules of commentary., },
title_fa = {تحلیل پیوند تاریخ و تفسیر ادبی (فرهنگی) معاصر},
abstract_fa ={تفسیر ادبی (فرهنگی) از رویکردهای معاصر و نوین، تفسیری است که از سوی امین الخولی نواندیش مصری نظریه پردازی شد و توسط شاگردان و قرآن پژوهان بعدی ادامه و توسعه یافت. در تفسیر ادبی معاصر، تبارشناسی مفردات قرآنی و گزارش های تاریخی ناظر به عصر جاهلی و زمان نزول، رکن اصلی به شمار می آید و نتایج آن در دو محور «بازشناسی تاریخ عصر جاهلی» و «تفسیرِ دقیق تر آیات» قابل پیگیری است. این مقاله به روش کتابخانه ای و رویکرد تحلیلی ـ تبیینی و با تمرکز بر آثار قرآن پژوهان مکتب تفسیر ادبی معاصر تلاش کرده تا گونه های پیوند تاریخ و فرهنگ عصر نزول و تفسیر ادبی معاصر را در محور دوم نشان دهد. حاصل اینکه معنایابی تاریخی واژگان قرآن، تصحیح تفسیر برخی آیات، بازتفسیر قصص قرآن و نقد کاربست گزارش های تاریخی نادرست در تفسیر، از آثار پیوند تاریخ با تفسیر ادبی است که می تواند به صورت الگویی به کار گرفته شود. در عین حال انحصار معنای قرآن در بافت تاریخی نزول و متأثر، دانستن قرآن از فرهنگ زمانه و تمسک به گزارش های ضعیف تاریخی، از انحرافات تفسیر ادبی در بهره مندی از تاریخ است.},
keywords_fa = {تفسیر ادبی ,قواعد تفسیر ,تاریخ جاهلی ,تفسیر فرهنگی ,},
url = {https://tarikh.nashriyat.ir/node/818},
eprint = {https://tarikh.nashriyat.ir/sites/tarikh.nashriyat.ir/files/article-files/2_20.pdf}
}