TY  - JOUR
ID  - 840
TI  - تطور تاریخ‌نگاری مکتب حوزوی قم و مکتب دانشگاهی تهران در عصر پهلوی دوم (1357- 1320) *
JO  - مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره)
JA  - 5
LA  - fa
SN  - 2423-4028
AU  - Ahmad, fallahzadeh
AD  - دکتری - مذاهب اسلامی تهران
Y1  - 2022
PY  - 2022
VL  - 19
IS  - 1
SP  - 51EP  - 76تاریخ‌نگاری مذهبی ,تاریخ‌نگاری انسان‌گرایانه ,مکتب تاریخ‌نگاری دانشگاهی تهران ,مکتب تاریخ‌نگاری حوزوی قم ,مکتب‌های تاریخ‌نگاری عصر پهلوی دوم ,DO  - 
AB  - مکتب های تاریخ نگاری در هر دوره ای برآمده از وضعیت سیاسی ـ اجتماعی آن عصر و بیانگر آزادی های سیاسی ـ فرهنگی آن دوره به شمار می روند. چون تاریخ نگاری به صورت مستقیم تحت تأثیر آزادی نوشتار و سطح دسترسی به داده هاست، گونه های تفکر و پردازش اندیشه نیز در مواجهه با همین گزاره ها شکل می گیرد. در این  باره، عصر پهلوی دوم (1357ـ1320ش) چند نوع تجربه  تاریخ نگاری را به خود دید که در بازه زمانی پیش و پس از کودتای 1332 خورشیدی دچار دگرگونی شد. «مکتب تاریخ نگاری دانشگاهی تهران»، تحت تأثیر سیاست های وزارت علوم قرار داشت و «مکتب حوزوی قم» برگرفته از منش حاکم بر حوزه‌ی علمیه و اندیشه رایج دینی آن دوره بود. این مقاله براساس روش «توصیف و تحلیل» گزاره های تاریخی و مطالعات کتابخانه ای، براساس نظریه «نقش زمانه در تاریخ نگاری» در پی پاسخ به تفاوت های دو سبک تاریخ نگاری مکتب تهران و مکتب قم با یکدیگر است. یافته های پژوهش نشان می دهد مکتب تاریخ نگاری تهران متأثر از مکاتب غربی که از عصر پهلوی اول در ایران رواج یافته بودند، ضمن ستایش تاج و تخت، به عنصر انسان گرایی، برنتافتن ماورا، آسیب شناسی های سیاسی ـ اجتماعی، خرافات ستیزی، و باستان ستایی دست می زد و در برابر، مکتب تاریخ نگاری قم ضمن قرار دادن تاریخ به مثابه ابزاری برای خدمت به دین، به تاریخی کردن معنویت، رویدادهای اسلامی، امور فرامادی و اخلاقی کردن تاریخ روی می نمود.
UR  - https://tarikh.nashriyat.ir/node/840
L1  - https://tarikh.nashriyat.ir/sites/tarikh.nashriyat.ir/files/article-files/3_22.pdf
ER  -