@article {
author = {Khandan(Alviri), Mohsen},
title = {خط زمان در قرآن؛ بررسی موردی «إذ» و «و إذ» },
journal = {تاریخ اسلام در آینه پژوهش 55/ پاییز و زمستان 1402},
volume = {20},
number = {2},
pages = {47-66},
year  = {2024},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2423-4028},
eissn = {2980-8375},
doi = {},
abstract = {The category of "time" is one of the main elements of history - with any definition. The concept of time in history, and more precisely, "historical time", has a fundamental difference with the common concept of time in philosophy and physics. One of the characteristics of historical time is its connection with the category of "timeline" and this concept is in turn connected with another concept called "important events". "Timeline", which has an important position in information nowadays, describes a period of time to regularly present or represent graphically or non-graphically the most important events of that period. Due to the connection between history and human guidance, the Qur'an has a noticeable attention to history - of course, with its own special type of expression -; and an examples of this attention is highlighting the time sequence of events and presenting different models for timeline. Reviewing various Quranic expressions in this field, this article tries to represent one of timelines considered by the Holy Quran by studying the applications of "edh"(إذ) and "va edh"(و إذ) in it. This study shows that "edh" and "va edh" meaning a period of time - which belongs to the omitted verb "ozkor" (اذکر) or "ozkoru" (اذکروا) - forms a timeline based on some important events of the lives of nine prophets (Ibrahim, Lot, Moses, Soleiman, Ilyas, Yunus, Yusuf, Jesus and Muhammad), two divine personalities (Luqman and Maryam) and one group (Ashab-i Kahf).},
keywords = {Quran, Prophets, timeline, historical time, Islamic historiography., },
title_fa = {خط زمان در قرآن؛ بررسی موردی «إذ» و «و إذ» },
abstract_fa ={مقوله‌ی «زمان» یکی از اصلی ترین مقومات تاریخ ـ با هر تعریفی از آن ـ است. مفهوم زمان در دانش تاریخ و به عبارتی دقیق تر، «زمان تاریخی»، تفاوتی جوهری با مفهوم رایج از زمان در فلسفه و فیزیک دارد. یکی از ویژگی های زمان تاریخی، پیوند آن با مقوله ای به نام «خط زمان» است و این مفهوم نیز به نوبه‌یخود در پیوند با مفهومی دیگر به نام «رویدادهای مهم» قرار دارد. «خط زمان» (Timeline) که اکنون جایگاهی مهم در اطلاع رسانی یافته، حکایتگر یک بازه‌ی زمانی برای بازنمایی یا ارائه‌ی منظم گرافیکی یا غیرگرافیکی مهم ترین رویدادهای آن بازه است. قرآن به دلیل پیوند تاریخ با هدایت انسان، اهتمامی در خور توجه به تاریخ ـ البته با شیوه‌ی بیانی ویژه‌ی خود ـ دارد و به نظر می رسد که برجسته ساختن توالی زمانی رویدادها و ارائه‌ی الگوهای مختلفی برای خط زمان، یکی از مصداق های این اهتمام باشد. نوشتار پیش رو پس از مروری بر تعابیر مختلف قرآنی در این زمینه، با بررسی موارد کاربرد «إذ» و «و إذ» در قرآن، کوشیده است یکی از خط زمان های موردنظر قرآن را بازنمایاند. این بررسی نشان می دهد که «إذ» و «و إذ» به معنای ظرف زمان و متعلق به فعل محذوف «اذکر» یا «اذکروا»، یک خط زمان با تکیه بر پاره ای رویدادهای مهم زندگی نُه تن از پیامبران (ابراهیم، لوط، موسی، سلیمان، الیاس، یونس، یوسف، عیسی و محمد)، دو تن از شخصیت های الهی (لقمان و مریم) و یک گروه (اصحاب کهف) را تشکیل  می دهند.},
keywords_fa = {قرآن ,پیامبران ,تاریخ‌نگاری اسلامی ,زمان تاریخی ,خط زمان ,},
url = {https://tarikh.nashriyat.ir/node/870},
eprint = {https://tarikh.nashriyat.ir/sites/tarikh.nashriyat.ir/files/1402-10/3.pdf}
}