سال پانزدهم، شماره دوم، پياپي 45، پاييز و زمستان 1397

محمدرضا ابراهيم‌نژاد / دانشيار گروه معارف اسلامي دانشگاه علامه طباطبائي    Ebrahimnejad@atu.ac.ir
محمد پورعباس / دانشجوي دکتري مدرسي معارف اسلامي دانشگاه علامه طباطبائي         poor30@yahoo.com
علي کربلائي پازوکي / دانشيار گروه معارف اسلامي دانشگاه علامه طباطبائي     karbalaei1383@yahoo.com
حسام‌الدين خلعتبري ليماکي / استاديار گروه معارف اسلامي دانشگاه علامه طباطبائي     khalat.hesam@yahoo.com
دريافت: 22/6/97ـ پذيرش: 13/10/97
چکيده
پذيرش ربوبيت مطلق الهي، نويدبخش عبوديت تام انسان در زندگي اين‌جهاني بوده، و يگانه‌پرستي او در تمام ساحت‌هاي حيات را به منصة ظهور مي‌رساند. در همين زمينه و با تحليل مفهومي و تبيين چيستي توحيد عبادي، اين حقيقت نمايان مي‌شود که اين مرتبه از توحيد، ازيك‌سو، متضمن جهت‌دهي به انگيزه‌هاي شخص موحِّد است، و از سوي ديگر، تحديدکنندة اعمال او در تمام عرصه‌هاي حيات، از جمله حيات اجتماعي به‌شمار مي‌رود. براين‌اساس، ازآنجاكه رويش تمدني جديد به عنوان فعلي بشري، آن هم مطابق آموزه‌هاي اسلامي و در گسترة کشورهاي مسلمان در پرتو حضور و تأثيرگزاري خداوند، امکان‌پذير است، اين پژوهش كوشيده با روشي تحليلي، در کارکردهاي توحيد عبادي، به‌عنوان يکي از جلوه‌هاي زيباي توحيدي نسبت به مظاهر مادي و عيني تمدن تأمل كند. خروجي اين تأملات موضوعاتي همچون تلاش انسان در جهت آبادني زمين؛ صيانت از طبيعت؛ رعايت ضوابط شرعي؛ پرهيز از تشبه به کفار؛ و اتقان و استحکام و زيباسازي که مي‌تواند به‌عنوان مهم‌ترين کارکردهاي توحيد عبادي در اين بخش از تمدن نوين اسلامي، مطمح‌نظر قرار گيرد.
كليدواژه‌ها: توحيد اجتماعي، تمدن نوين اسلامي، عناصر سازنده، مؤلفه‌هاي سخت‌افزار، مظاهر عيني و مادي.