هدف از این پژوهش بررسی راهبردهای تبلیغی امام حسین دربارة مخالفان و میزان تأثیر آنها بر جذب حداکثری و دفع حداقلی آنان با شیوة توصیفی ـ تحلیلی و با روش استقرایی است. این تحقیق نشان داد که گسترش نظارت عمومی با هدف تضمین اجرای قوانین و تعمیق خداباوری به عنوان عامل کنترل درونی با هدف اصلاح همه جانبة امور، از مهم ترین ابزارهای راهبردی در زمینة چگونگی تعامل با مخالفان است. راهبردهای رعایت سطح درک مخاطبان با ابزار شفافیت و تأکید و تکرار با هدف ایجاد امکان مقایسه و نتیجه گیری برای آنان، و نیز تمرکز بر عوامل اصلی و هستة مرکزی اختلافات، عدالت خواهی و بازسازی ساختاری باورها با هدف کنار زدن انحرافات و زدودن خرافات، و مدیریت زمان و مکان جهت حفظ کانون های حمایتی و پایگاه های اجتماعی، تأثیر بسزایی در جذب حداکثری مخالفان و دفع خشونت طلبی و آشوبگری و نفی دین سالاری مبتنی بر ترس، و ایجاد همبستگی اجتماعی با هدفِ در انزوا قرار دادن مخالفان داشته است.