, Volume 6, Issue 2, No 22, Year 2025 , Pages 75-88
The Iranian Historians of Deccan
Article Type:
Promotional
Writers:
Abstract:
Iranians used to call the southern part of Indian subcontinent Deccan. It seems that from distant past there have been strong relations between Iran and Deccan. The historical and mythological evidences and sources of Iran have made repeated references to the old deep-rooted relations between the two nations until India gained formal independence .
The relations continued in the Islamic era of Iran and reached its pick of glory during the Safavids. During the Safavid's rule, the Sh‘ia kings of Deccan included the names of the Safavid's kings as their overlord kings and religious preceptors in Friday Congregational prayers . It was obvious that the enhancement of ties between Iran and Deccan before and after Iranians converted to Islam has caused many works of history to appear.
چکیده و کلیدواژه فارسی (Persian)
Title :مورخان ایرانی دکن
Abstract:
ایرانیان, سرزمین واقع در جنوب شبه قاره هند را دکن می نامیدند. گویا از گذشته ای دور، روابط مستحکمی بین ایران و دکن بوده است که اساطیر و تاریخ ایران از کهن ترین ایام تا استقلال هند به طور مستمر به این روابط، اشاره هایی دارد. این روابط در عصر ایران اسلامی نیز باقی ماند. اوج این روابط به عصر سلسله صفویه می رسد که حکومت های شیعه دکن در خطبه های نماز جمعه نام شاهان ایران را به عنوان رهبران سیاسی جهان شیعه گنجانیده، دکن را بخشی از امپراتوری صفوی به شمار می آورند. طبیعی است که گسترش روابط سیاسی دکن با ایران، چه پیش و چه پس از شرف قبول دین مبین اسلام توسط ایرانیان، منجر به خلق آثار متعددی در خصوص تاریخ این روابط شده است.
References:
- ـ اقتداري، احمد، آثار و بناهاي تاريخي خوزستان، تهران، موسسه فرهنگي نشر اشاره، 1375.
- ـ اقتداري، احمد، بنادر و جزاير خليج فارس و درياي عمان، تهران، انجمن آثار علمي، 1355.
- ـ حكمت، علي اصغر، سرزمين هند، تهران، دانشگاه تهران، 1337.
- ـ خدايي، محمدزمان، نامنامه فارسي، اهواز، معتبر، 1386.
- ـ زبيري، ابراهيم، بساطين السلاطين، بي‌جا، چاپ بيجاپور، 1825 م.
- ـ شايگان، داريوش، اديان و مكتب‌هاي فلسفي هند، تهران، اميركبير، 1362.
- ـ علي بن طيفور بغدادي، حديقة السلاطين في كلام القوالين، نسخه خطي نگارنده.
- ـ فزوني استرابادي، فتوحات عادل شاهي، نسخه خطي نگارنده.
- ـ يكتايي، مجيد، فرهنگ و تمدن ايران و اسلام در سرزمين هند و پاكستان، تهران، اقبال، 1353.
- Hasan. Hadi, The History of Persian Navigation. Methuen and co Landon, 1928
- Khodae , Persian elements in the culture art of bijapur.PhD Thesis.
- Mahagan. V.D. History of India. Chand Publication. New Delhi 1985.
- Naqvi. S. Iranian Afaquies contribution the Qutb Shahi and Adel shahi Kingdoms, University Grant Commision New Dehli , first Edition , press 2003.
- Nayeem. M.A, External Relations of the Bijapur Kingdom. Bright Publishers, Hyderbad, INDIA. 1934.
- Sankalia. H.D. Iranian influence on early Indo Pakistan Culture. Indica. No.6, 1969.
- Sherwan. H.K. Bahmanis of the Deccan. Hyderabad. 1953.
- Smith. Vincent, South Indian Inscriptions Mysore.1930.
