ایرانیان, سرزمین واقع در جنوب شبه قاره هند را دکن می نامیدند. گویا از گذشته ای دور، روابط مستحکمی بین ایران و دکن بوده است که اساطیر و تاریخ ایران از کهن ترین ایام تا استقلال هند به طور مستمر به این روابط، اشاره هایی دارد. این روابط در عصر ایران اسلامی نیز باقی ماند. اوج این روابط به عصر سلسله صفویه می رسد که حکومت های شیعه دکن در خطبه های نماز جمعه نام شاهان ایران را به عنوان رهبران سیاسی جهان شیعه گنجانیده، دکن را بخشی از امپراتوری صفوی به شمار می آورند. طبیعی است که گسترش روابط سیاسی دکن با ایران، چه پیش و چه پس از شرف قبول دین مبین اسلام توسط ایرانیان، منجر به خلق آثار متعددی در خصوص تاریخ این روابط شده است.